Porcelanowa lalka

Wykrzywiam swą twarz w nieszczerym uśmiechu,

Biegnę by nie ruszać się,

Śpieszę się po nią,

Po trupach do śmierci,

Za wszelką cenę

Chcę przeprowadzić eutanazję uczuć,

Zamknąć okno,

Zgasić świeczki,

Wypuścić kanarka,

Utopić rybki.

Dać świadectwo wyimaginowanej pruderii,

Która nigdy mną nie rządziła.

Utkwię wzrok w jednym punkcie,

Rozrzucę dokoła falbany i loki,

Pod rubinową pomadką zfioletowieją me usta,

Puder różany,

Zasnę,

Z czarnym pamiętnikiem pod głową,

Zapełnionym szeptami suchych fiołków...